Komitety audytu - stanowisko KNF

W ostatnich miesiącach KNF opublikowała na swojej stronie internetowej dwa ciekawe stanowiska dotyczące zagadnień związanych z komitetami audytu. Na początek może jednak po krótce skąd wzięły się owe komitety i w jakich sytuacjach występuję one "w przyrodzie".
W dniu 7 maja 2009 roku uchwalona została Ustawa o biegłych rewidentach i ich samorządzie, podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych oraz o nadzorze publicznym (dalej: Ustawa), która została opublikowana w dniu 22 maja 2009 r. (Dz. U. Nr 77, poz. 649). Wejście jej w życie przewidziano w ciągu 14 dni od daty jej ogłoszenia, czyli na dzień 6 czerwca 2009 roku. Ustawą tą wprowadzona została kategoria podmiotów zwana "jednostkami zainteresowania publicznego", do której należą m.in. emitenci papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym państwa Unii Europejskiej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jak łatwo można się domyślić, Ustawa nakłada obowiązek powołania komitetu audytu w jednostkach zainteresowania publicznego. Wskazane w art. 86 ust. 2 Ustawy wyłączenie w tym zakresie nie obejmuje emitentów, więc każda ze spółek giełdowych, co do zasady, obowiązana jest powołać komitet audytu, w którego skład wchodzą członkowie rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej, powoływani przez te organy spośród ich członków. Ustawa stwarza jednak pewne udogodnienie dla spółek o niezbyt licznej radzie nadzorczej. W jednostkach, w których rada nadzorcza składa się z nie więcej niż 5 członków, zadania komitetu mogą zostać powierzone całej RN. 
W tym miejscu właśnie pojawiła się wątpliwość - wiadomo bowiem, że zadania komitetu audytu mogą zostać powierzone radzie, nie wiadomo natomiast kto miałby dokonać powierzenia. Na pomoc pośpieszyła KNF i wskazała w interpretacji. iż może to zostać wykonane w formie uchwały podejmowanej przez walne zgromadzenie wspólników lub upoważnienie tego rodzaju zawarte w może być bezpośrednio w statucie spółki. Niestety KNF postanowiła nie uzasadniać swojego stanowiska praktycznie w żaden sposób, powołując się jedynie na ogólne zasady KSH (Tekst stanowiska KNF).
Druga wątpliwość pojawiła się w kontekście art. 86 ust 4, w którym mowa jest, iż w skład komitetu audytu wchodzi co najmniej 3 członków, w tym przynajmniej jeden członek powinien spełniać warunki niezależności i posiadać kwalifikacje w dziedzinie rachunkowości lub rewizji finansowej.. Niby jasne, ale ustawodawca nie wskazał, jak przepis ten należy stosować w przypadku powierzenia całej radzie funkcji komitetu audytu. Tym razem KNF uzasadniła swoje stanowisko nieco obszerniej i opowiedziała się za brakiem celowości różnicowania tych dwóch sytuacji. W związku z tym, w przypadku powierzenie całej radzie funkcji komitetu audytu, przynajmniej jeden z członków RN powinien spełniać wymagania przewidziane w art. 86 ust. 4 Ustawy (Tekst stanowiska KNF).